Næst penga i bankje’ å båt ned på våg,

blank bubekk på bås - å enj velakta måg

enj synnjmørings rikdom e’ språkje

Vi åtte det longe før hanj Ivar va’ fødd

I arbeid å heim va det hamra å glødd

Men fyst ette hanj fekk vi bråkje’

 

Me rolljande r-a, ei båre i brot

vi kannja kvarandre i hus å i kot

å elljest der vie vi flakka

Mæ havdur i mæle der a-anje syng

so lydbert so storm gjønå barskog å lyng

långst ræser i reine å bakka

 

Vi lest ikkje i-vere kagakje på

om syrlege landsmenn sit i kvar si krå

å glise åt målet og måten

Vi strupla å tjantra å skravla å gjel

å nekkje kvarandre frå haud å ti spel

ti dess vi e’ mestå på gråten.

 

Men sia so te vi kvarandre kring hær

å ber om tilgjivelse kvar å i sær

Vi ber ikkje grannjen på bygda

når elljest hanj syng slike pen melodi

mæ snøskre å havbrak å sommarbris i

På dæ vise berga vi dygda

 

Vi føre vårt boldrande synnjmørske språk

ti sigerenj - tvers gjønå motstand å bråks

so eine i etren de’ trona

Vi lilja å lokka på sjøllaga lur

til dess at hanj Bjartmar ser vestatt enj tur

å finnj att dei heimlege tona.